ترمیم شکستگی های دیستال رادیوس به روش جااندازی بسته و فیکساسیون خارجی با و بدون پین گذاری

زمینه: برای درمان شکستگی های خردشده دیستال رادیوس، فیکساتور خارجی یک روش درمانی مناسب می باشد ولی در مورد پین گذاری همزمان با فیکساتور اتفاق نظر وجود ندارد. هدف از این تحقیق، مقایسه نتایج درمان شکستگی های خردشده دیستال رادیوس با جااندازی بسته و فیکساتور خارجی با و بدون استفاده از پین بود. روش ها: این مطالعه آینده نگر بر روی 62 بیمار با شکستگی دیستال رادیوس تایپ iii فرناندز انجام گرفت. درمان به دو روش جااندازی بسته و فیکسانور خارجی (30 بیمار) و جااندازی بسته، فیکساتورخارجی و پین گذاری در دیسال رادیوس (32 بیمار) انجام شد. رادیوگرافی رخ و نیمرخ مچ دست قبل از عمل، یک هفته، 3 هفته و 3 ماه بعد از عمل گرفته شد. یافته ها: بین دورسی فلکشن مچ دست در گروه پین (2/9±5/43) و بدون پین (9/6±3/41) تفاوت معنادار نبود (099/0 =p). میانگین پالماز فلکشن در گروه بدون پین 6/10±3/48 و گروه پین 6/8±8/50 درجه بود (041/0=p). میانگین حرکت مچ به خارج در گروه بدون پین و با پین به ترتیب 3/16 درجه و 2/17 درجه و حرکت به داخل در دو گروه به ترتیب 22 درجه و 6/23 درجه بود. میانگین اختلاف طول رادیوس در گروه با و بدون پین به ترتیب 5/1 و 6/1 میلی متر بود. همچنین بین ایندکس های رادیوگرافی radial inclination و volar tilt نیز در دو گروه اختلاف معنا دار دیده نشد. نتیجه گیری: در شکستگی های خردشده دیستال رادیوس که با فیکساتور خارجی درمان شدند گذاشتن پین های اضافی، کمکی  به ثابت کردن بیشتر و نتایج بهتر شکستگی نمی کند.